کاوش موضوع نکاح موقت

ازدواج موقت یا نکاح مُنقَطِع یا متعه که به صیغه یا ازدواج انقطاعی نیز نامور است، گونه‌ای از ازدواج در مذهب شیعه است که برای مدت معینی با مهریه‌ای معلوم، میان زن و مرد بسته می‌شود و با پایان زمان آن، پیوند زناشویی خود به خود از میان می‌رود. در میان مسلمانان دربارهٔ مشروعیت این ازدواج اختلاف نظر است؛ اهل سنت، اباضیه و زیدیان آن را حرام و شیعیان امامی آن را مشروع و حلال می‌دانند. برخی، ازدواج موقت را ازدواج ندانسته و برآنند در شریعت اسلام، ازدواج دو گونه نبوده و لغت متعه به معنی بهره بردن می‌باشد در حالی که هدف از ازدواج، تشکیل خانواده است با وجود این، واژهٔ نکاح که در قرآن برای ازدواج استعمال شده، به هر دو مورد آمیزش جنسی و آمیزش عاطفی اشاره دارد و در اصل به همان معنای آمیزش جنسی است. پس از پایان ازدواج موقت، زنی که آمیزش جنسی از طریق دخول داشته باید مانند ازدواج دائم عِدّه را رعایت کند و دو بار عادت ماهانه را از سر بگذراند تا بتواند بار دیگر ازدواج موقت یا دائم انجام دهد. در برخی احکام و روایات شیعه، متعه دارای پاداش و ثواب می‌باشد. ازدواج موقت در قوانین ایران به پیروی از فقه امامیه به رسمیت شناخته شده است اما در کشورهای اسلامی و کشورهای غربی چنین ازدواجی وجود ندارد. فقهای شیعه می‌گویند متعه در زمان محمد و زمان خلافت ابوبکر و بخشی از زمان خلافت عمر مباح و رایج بوده است تا اینکه عمر آن را تحریم کرد. اما فرقه‌های اسلامی دیگر می‌گویند که عادتی بود که از عصر جاهلیت به یادگار ماند و در سال‌های اول پیامبری محمد به آن عمل می‌شد تا اینکه وی در روز خیبر یا حجة الوداع به تحریم آن امر داد.... بیشتر در ویکی پدیا